Tijdens mijn stage als kleuterjuf merkte ik dat kinderen stopten met spelen als ik mijn ronde maakte. Bij collega's speelden de kinderen juist zo leuk verder als zij langskwamen.
Gelukkig had ik een collega die me feedback gaf.
Als ik een kind zag spelen, gaf ik het een compliment. 'Wat heb je het poppenhuis mooi ingericht.' of 'Wat een mooie garage heb je gebouwd'
Ik vergat daarmee dat spel geen consequenties heeft. Ik haalde het kind uit het spel en trok het terug naar de werkelijkheid.
Spel speelt zich af in de spelwereld. Dit is andere wereld dan de werkelijkheid. In de werkelijkheid zijn er consequenties (iemand kan goed- of afkeuren wat je doet). In het spel ging het daar niet om. Het ging niet om mijn compliment, maar om het doen.
Wil je thuis het spel van je kind stimuleren
-kijk wat het kind eigenlijk speelt (neem je tijd)
-misschien vertelt je kind je wat je 'moet' doen
-sluit anders aan bij het spel, 2 voorbeelden
-bij het poppenhuis kan je een popje pakken, opbellen en vragen of je op bezoek mag komen
-bij de garage neem je een auto en vraag je of de garage de auto kan repareren
Het enige dat spel wenst, is gespeeld te worden. Veel plezier